4لحظه ورزشی زیبا

سپس Kawhi یک Power Play را بر خلاف سایرین کامل می کند

دن دیوین: مهم ترین تغییر در NBA در سال 2019 در هفته اول ژوئیه، در نیمه های شب، ساعاتی پس از زلزله 7.1 ریشتری در ساحل غربی رخ داد. این همان چیزی است که ویراستار شما از لید شما به عنوان یک مقدار زیاد حذف می کند. همچنین ممکن است، برای بهتر یا بدتر، مجموعه ای کامل از جایی که لیگ در حال حاضر خود را پیدا می کند، باشد.

NBA در سال 1969 شروع به معرفی یک MVP فینال کرد. در 50 سال، هیچ بازیکنی هرگز تیمی را که با آن عنوان قهرمانی را کسب کرده بود ترک نکرده بود تا برای تیم دیگری بازی کند. اما کاوهی لئونارد به جای دنبال کردن نیم قرن تاریخ، تغییر را انتخاب کرد… خوب، همه چیز را؟

سه هفته و سه روز پس از ارائه اولین قهرمانی رپتورز در NBA، کاوهی – مدیر بار، پاک کن MVP، قاتل سلسله – تصمیم گرفت به خانه برود و سعی کند همین کار را برای کلیپرز انجام دهد. این به خودی خود یک لحظه عظیم NBA بود. لئونارد این کار را انجام داد و در عین حال پل جورج را نیز با خود آورد، یکی دیگر از بال‌های شکست‌دهنده بازی که با کسب مقام سوم در هر دو رای‌گیری بهترین بازیکن دفاعی و MVP، یکی از خیره‌کننده‌ترین بازی‌های قدرت در تاریخ NBA را نشان داد.

مجیک جانسون آن را ترک می کند

پائولو اوگتی: صحنه های ترک شغل در فیلم ها و برنامه های تلویزیونی بلند و دراماتیک هستند. معمولاً تجمع وجود دارد. همیشه یک انفجار وجود دارد اما وقتی مجیک جانسون پس از کنفرانس مطبوعاتی لوک والتون قبل از بازی در آخرین شب فصل 19-2018 به یکی از مقامات روابط عمومی لیکرز گفت: «نوبت من است»، به معنای واقعی کلمه هیچ‌کس نمی‌دانست که او در شرف استعفا است. نه رسانه هایی که دور او جمع شده بودند تا حرف های غیرمنتظره او را بشنوند. لبرون جیمز نیست. نه حتی رئیسش.

می دانید که بعداً چه اتفاقی افتاد، اما باید تکرار شود زیرا بسیار سورئال است: جانسون در اطراف مرکز استیپلز به دنبال جین باس قدم زد. او دو یا سه مصاحبه فی البداهه دیگر در بطن میدان انجام داد و جوری در آغوش گرفت که انگار نه تنها فعلا بلکه برای همیشه خداحافظی می کند. (البته او هفته گذشته برای یک بازی برگشته بود.) مانند تور خداحافظی یک بازیکن در یک فصل خنده دار و ناراحت کننده بود. یکی از دلایلی که او برای کناره گیری بیان کرد این بود که نمی توانست بدون جریمه شدن در مورد سایر بازیکنان توییت کند. این یک طرح SNL بود که جان گرفت.

در دفاع از مجیک، به نظر می رسد که هر طرف درگیر در پایان برنده شد. او اکنون در اینجا لیستی از 16 نامزد برتر MVP خود (با حضور 17 بازیکن) را در توییت می‌نویسد و مانند روزنامه صبح، خلاصه‌های بازی را ارائه می‌کند. لیکرز آنتونی دیویس را به خدمت گرفت، یک مربی جدید استخدام کرد و پس از غیبت در پلی آف فصل گذشته اوضاع را تغییر داد. اگر لیکرز این عنوان را در این فصل به دست آورد، امیدوارم لحظه ای که یکی از مشهورترین چهره های فرنچایز گفت “متشکرم، اما نه ممنون” در مونتاژ ویدیو گنجانده شود. اگر نه، حداقل مجیک می‌تواند در این مورد توییت کند.

کلای تامپسون در تونل می چرخد

جاستین سایلس: مرگ یک سلسله می تواند اشکال مختلفی داشته باشد. می‌تواند در زمان‌های مختلف اتفاق بیفتد و شروع شود، مانند پایان طولانی مدت اجرای Patriots که در حال حاضر در حال تماشای آن هستیم. ممکن است ناگهان اتفاق بیفتد، مانند بسته شدن ناگهانی تسلط کابوی ها در دهه 90. یا، اگر خوش شانس باشید، می‌تواند از طریق یک ارسال بی‌نقص مانند بازی برنده بازی مایکل جردن در سال 1998 انجام شود. می‌تواند پیروزمندانه باشد، تماشای آن دشوار، یا غیرمنتظره باشد، اما به ندرت می‌تواند هر سه باشد. پرتاب‌های آزاد کلای تامپسون در بازی 6 فینال NBA توانست همه آن نوت‌ها را وارد کند و در عین حال به بزرگترین سلسله بسکتبال قرن بیست و یکم پایان دهد.

گلدن استیت وریرز، برنده سه عنوان در چهار سال و صاحب بهترین فصل منظم در تاریخ لیگ، روی طناب بود: سه بازی بر دو نسبت به رپتورز، آنها بدون کوین دورانت بازی می‌کردند که به یک شکست خورده بود. تامپسون در اوایل این سری، همسترینگ خود را کشیده بود، و سایر رزمندگان در حال آسیب دیدگی بودند، اما آنها در کوارتر سوم 83-80 پیش رفتند. کلای در یک استراحت سریع توپ را به دست آورد و زمانی که در حاشیه با دنی گرین روبرو شد و به دلیل خطا سوت زده شد، به آن ضربه زد. تامپسون به طرز ناخوشایندی فرود آمد و زانوی چپ خود را گرفت و از درد به خود منحرف شد و بعداً تشخیص داده شد که ACL پاره شده است. او با کمک کادر پزشکی دادگاه را ترک کرد.

شب او می‌توانست همین‌جا به پایان برسد و تصویری دلخراش باشد: یک بازیکن بزرگ از نظر تاریخی که در یک تونل می‌چرخد و شانس‌های تیمش را با خود می‌برد. در عوض، شخصی به تامپسون گفت که اگر می‌خواهد به بازی بازگردد، باید پرتاب‌های آزاد را بزند. بدون اینکه فکری بکند، چرخید و با تلنگر به زمین رفت و از تونل بیرون آمد و تشویق شدیدی داشت. او فوراً هر دو شوت را زد و به دفاع برگشت، به گونه‌ای که گویی سوالی وجود ندارد که آیا او ادامه خواهد داد یا خیر.

این پایان شب Klay و احتمالاً سلطنت Warriors خواهد بود. گلدن استیت در آن بازی باخت و قهرمانی را به تورنتو برد. در ماه جولای دورانت را به نتز باخت و در این فصل استف کری را به دلیل شکستگی دست از دست داد. ما دیگر دستاوردهای رزمندگان را جشن نمی گیریم. ما شانس قرعه کشی آنها را دنبال می کنیم.

همه اینها از ماهیت زودگذر برتری سخن می گوید. مهم نیست چقدر چیزی دائمی به نظر می رسد، همه چیز به پایان می رسد. اما ممکن است ما را به خاطر بیرون رفتن با سر بالا به یاد بیاورند، چه پایان را ببینیم چه نبینیم.

انقلاب NFL لامار جکسون آغاز شد

تایلر تاینز: اولین تاچ داون ساده بود: یک مارپیچ کوتاه به مارکیز «هالیوود» براون، که یک تکل را شکست و به سختی پنج دقیقه بعد از سه ماهه اول هفته اول تا منطقه پایانی دوید. دومی یک بیانیه بود: لامار جکسون پشت سر ایستاد. خط 10 یاردی خودش و یک بمب در 47 یارد پایین زمین برای یک امتیاز دیگر باز کرد. او پس از شروع کوارتر دوم این کار را دوباره انجام می داد و یک توپ سریع برای ویلی اسنید برای شش پرتاب می کرد. بعدازظهر به یک مکاشفه تبدیل شد، اولین گام در یک کمپین شکوفایی MVP.

این روز در میامی با نتیجه 59 بر 10 به پایان رسید. جکسون پنج تاچ داون روی 20 پرتاب پرتاب کرد و یک امتیاز پاسور عالی جمع آوری کرد. او نه تنها دلفین ها را به آتش کشید، بلکه نشان داد که هرگونه سوال بزرگتر در مورد آینده او به عنوان یک کوارتربک در این لیگ اشتباه، غیرصادقانه یا هر دو بود. در اوایل تابستان، تمرین جکسون را در گرمای شدید خارج از بالتیمور تماشا کردم و می‌دانستم که او می‌تواند به چیزی خاص تبدیل شود، کسی که به آرزوهایی که از زمانی که دبیرستانی در فلوریدا جنوبی بود، دست یابد.

امسال، لامار از راه رسیده است، و او آماده است تا هر چیزی را که متعلق به اوست به دست آورد. بازی مقابل دلفین ها فقط یک مهمانی بود. چشیدن آنچه که این تیرانداز سیاه پوست به جهان نشان خواهد داد. من، من، همیشه اینقدر شیرین بود