عناصر اضافه شده به فهرست نمایندگی میراث فرهنگی ناملموس یونسکو

کمیته بین‌دولتی برای حفاظت از میراث فرهنگی ناملموس، طی نشست سالانه خود که از 13 تا 18 دسامبر به صورت آنلاین برگزار شد، چهار عنصر را در فهرست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو که نیاز به حفاظت فوری دارند و 39 عنصر را در فهرست نمایندگی فرهنگ ناملموس ثبت کرد.

کمیته بین دولتی به ریاست Punchi Nilame Meegaswatte، دبیرکل کمیسیون ملی سریلانکا برای یونسکو، چهار پروژه را به فهرست اقدامات حفاظتی خوب اضافه کرد و 172000 دلار از صندوق میراث فرهنگی ناملموس به پروژه حفاظتی ارائه شده توسط مغولستان 1164 دلار اختصاص داد. به پروژه ای در جیبوتی و 266000 دلار دیگر برای پروژه ای در تیمور شرقی.

برای اولین بار در سال جاری، کمیته بین دولتی تصمیم گرفت عناصری از کنگو، دانمارک، ایسلند هائیتی، جمهوری فدرال میکرونزی، مونته نگرو، جمهوری دموکراتیک کنگو، سیشل و تیمور شرقی را در فهرست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو ثبت کند. 630 عنصر از 140 کشور.

عناصر اضافه شده به فهرست نمایندگی میراث فرهنگی ناملموس به ترتیب کتیبه:

1.پرو –

ارزش‌ها، دانش، افسانه‌ها و شیوه‌های مربوط به سفال‌گری مردم آواجون

مردم آواجون سفال را نمونه ای از رابطه هماهنگ خود با طبیعت می دانند. فرآیند آماده سازی شامل پنج مرحله است: جمع آوری مواد، مدل سازی، پخت، تزئین و تکمیل. هر مرحله دارای معانی و ارزش های خاصی است. از دیگ ها برای پخت و پز، نوشیدن، خوردن و سرو غذا و همچنین برای مراسم و مراسم استفاده می شود. رویه هزار ساله، توانمندسازی زنان آواجون را که از آن به عنوان وسیله ای برای بیان شخصیت خود استفاده می کنند، مجاز دانسته است. این عمل توسط زنان خردمند دوکوگ، پیران زن که تخصص خود را به سایر زنان خانواده خود منتقل می کنند، منتقل می شود.

2.مالزی –

Songket

Songket یک پارچه مالزیایی است که بر روی یک ماشین بافندگی سنتی دو پدال بافته شده است. تکنیک بافندگی تزیینی که برای ساخت پارچه استفاده می شود مستلزم قرار دادن نخ طلا یا نقره در بین نخ های پایه است به طوری که به نظر می رسد روی یک زمینه بافته شده رنگارنگ شناور شوند. این تکنیک که قدمت آن به قرن شانزدهم بازمی‌گردد، از مادر به دختر و از طریق برنامه‌های آموزشی رسمی منتقل می‌شود. مردان با ایجاد تجهیزات بافت شرکت می کنند. Songket در لباس های سنتی برای مراسم، مناسبت های جشن و مراسم رسمی دولتی استفاده می شود.

3.اندونزی –

گاملان(Gamelan)

گاملان به ارکستر کوبه ای سنتی اندونزی و مجموعه ای از آلات موسیقی مورد استفاده اشاره دارد. این گروه معمولاً شامل زیلوفون، گونگ، گونگ زنگ، طبل، سنج، سازهای زهی و فلوت بامبو است. این موسیقی توسط مردان، زنان و کودکان در هر سنی پخش می شود و معمولاً در مراسم مذهبی و رویدادهای عمومی استفاده می شود. گاملان بخشی جدایی ناپذیر از هویت اندونزیایی است که قدمت آن به قرن ها پیش می رسد. انتقال در زمینه های رسمی در آموزش ابتدایی تا عالی و در زمینه های غیررسمی مانند درون خانواده و در طول کارگاه ها انجام می شود.

4.تایلند –

نورا، درام رقص در جنوب تایلند

نورا شکلی چند صد ساله از تئاتر رقص و آواز بداهه است که معمولاً بر اساس داستان هایی درباره بودا یا قهرمانان افسانه ای است. اجراکنندگان لباس‌های رنگارنگ با روسری، بال‌های پرنده‌مانند، روسری‌های پرآذین و دم قو می‌پوشند که ظاهری شبیه پرنده به آن‌ها می‌دهد. نورا که در مراکز اجتماعی محلی و در نمایشگاه‌های معابد و رویدادهای فرهنگی اجرا می‌شود، یک تمرین مبتنی بر جامعه است که اهمیت فرهنگی و اجتماعی عمیقی برای مردم جنوب تایلند دارد. اجراها از گویش ها، موسیقی و ادبیات منطقه ای برای تقویت زندگی فرهنگی و پیوندهای اجتماعی استفاده می کنند. این عمل توسط استادان در خانه ها، سازمان های اجتماعی و موسسات آموزشی منتقل می شود.